ΠΗΞΗ - ΑΙΜΟΣΤΑΣΗ

Η πήξη του αίματος είναι το πλέον θαυμαστό λειτουργικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού. Αποτελείται από ένα πολύπλοκο και περίτεχνο σύνολο μηχανισμών, κυττάρων και πρωτεϊνών που είναι σοφά σχεδιασμένα να διατηρούν την ομοιόσταση του αίματος και κατ’ επέκταση ολόκληρου του σώματος. Βασικός σκοπός του συστήματος της πήξης είναι η διατήρηση της απρόσκοπτης ροής του αίματος μέσα στο αγγειακό δίκτυο και αυτό εξασφαλίζεται από τις εξής επιμέρους λειτουργίες :
Α. κυκλοφορία του αίματος στην υγρή του μορφή (αντιπηκτική δράση)
Β. στεγανότητα του τοιχώματος των φλεβών και αρτηριών (αιμοστατική δράση)
Γ. δημιουργία στέρεου θρόμβου όπου αυτό επιβάλλεται (πηκτική δράση)
Δ. περιορισμός και λύση του θρόμβου ώστε να μην είναι ανεξέλεγκτη η σύνθεσή του και προκαλέσει απόφραξη (ινωδολυτική δράση) .
Οι  ανωτέρω 4 λειτουργίες της πήξης περιγράφονται ξεχωριστά για διδακτικούς λόγους. Στην πραγματικότητα όμως, ενεργούν ταυτόχρονα, παράλληλα και διαρκώς, συνδυάζονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν έτσι ώστε:
Α. αφ’ ενός να διατηρείται συνεχώς η πολύτιμη ισορροπία ροής / πήξης
Β. αφ’ ετέρου να γέρνει το σύστημα στην πλευρά της σύνθεσης θρόμβου ή στην αντίθετη πλευρά της αντιπηκτικής  δράσης ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού.
Το όλο σύστημα είναι αυτορρυθμιζόμενο, δηλαδή δεν ελέγχεται από κανένα άλλο σύστημα του οργανισμού (πχ. νευρικό ή άλλο). Ο μηχανισμός της πήξης και αιμόστασης προσλαμβάνει μόνος του τις πληροφορίες για τις εξωτερικές συνθήκες (πχ τραυματισμοί) και ανταποκρίνεται αυτόματα και αυτόνομα στις απαιτήσεις με τρόπο άμεσο ούτως ώστε να εξασφαλίσει την ροή και την επάρκεια στην κυκλοφορία του αίματος. Με τον τρόπο αυτό, η πήξη και αιμόσταση καθίστανται η Λυδία λίθος της διαφύλαξης της ζωής.
Η διαταραχή της καλής λειτουργίας της πήξης μπορεί να οφείλεται σε δεκάδες αιτίες που μεταβάλλουν την σωστή σύνθεση και εύρυθμή λειτουργία του συστήματος. Το αποτέλεσμα είναι η μεταβολή της ισορροπίας και η κλίση του είτε προς την μια κατεύθυνση (της υπερπηκτικότητας και παθολογικής δημιουργίας θρόμβου), είτε προς την άλλη κατεύθυνση (της αιμορραγικής διάθεσης). Σε γενικές γραμμές χρησιμοποιείται ο όρος «φιλία» για να περιγράψει την μια ή την άλλη παθολογική προδιάθεση : αιμορροφιλία και θρομβοφιλία.
Το αποτέλεσμα της διαταραχής του μηχανισμού πήξης και αιμόστασης είναι σε κάθε περίπτωση σοβαρό. Τόσο οι αιμορραγικές παθήσεις, όσο και η θρόμβωση προκαλούν καταστάσεις απειλητικές για την ίδια τη ζωή που απαιτούν πολύ εξειδικευμένη και έγκαιρη αντιμετώπιση. Οι νεώτερες εξελίξεις στην περίθαλψη αυτών των ασθενειών έχουν επιτύχει την μείωση των ποσοστών νοσηρότητας και θνητότητας. Κάθε ιατρική πρακτική που συμβάλει στην πρώιμη διάγνωση τέτοιων διαταραχών (πχ θρομβοφιλία), ειδικά σε ομάδες αυξημένου κινδύνου (πχ εγκυμονούσες), εξασφαλίζει την πρόληψη των θρομβοεμβολικών ή αιμορραγικών επιπλοκών και χωρίς υπερβολή σώζει ανθρώπινες ζωές.